DUA tiga hari saya diajukan dengan pelbagai pertanyaan oleh teman-teman dan pembaca blog Tanah Nurani ini tentang perpaduan Melayu. Saya malas menulisnya kerana saya pernah membicarakan hal ini di dalam tulisan-tulisan sebelum ini termasuklah di dalam majalah dan akhbar (akhbar ikan bilis yang penuh beretika).
Semalam dalam satu wawancara antara Pak Samad (A. Samd Said dengan wartawan utusan) juga diterbitkan di dalam Mingguan Malaysia (25 Julai 2010) kemudiannya disorot dalam sisi yang lain oleh Dr. Redzuan Tee Abdullah dan beberapa kolumunis daripada akhbar Berita Minggu, hal ini seakan-akan menjadi isu utama negara.
Ada beberapa perkara yang boleh dipersetujui dan ada juga juga yang tidak boleh diakui benar daripada semua tulisan dan pandangan mereka. Gagasan UMNO ialah perpaduan demi Melayu, manakala gagasan PAS ialah perpaduan demi Islam. Kedua-duanya parti yang berasaskan perjuangan Melayu. Begitu juga dengan satu lagi parti serpihan UMNO iaitu PKR yang wujud daripada gabungan Parti Sosialis (PS). PKR dan PS juga parti yang ditunjangi oleh bangsa Melayu yang dilihat menuju ke arah perpaduan.
Cuma apa yang membezakan ialah daripada aspek aliran pemikiran parti-parti ini. Ada yang liberalisme, komunisme, Islamisme, sekularisme, free tingker mahupun kapitalisme. Manusia yang berpegang kepada akidah keagamaan pasti akan bertindak-tanduk dalam ruang lingkup perpaduan dan berbpihak kepada kedamaian dan keamanan. Tiada satu bangsapun di dunia ini yang suka akan kehancurbinasaan kecuali Yahudi. Oleh itu, fahaman mentafsir aliran dan pemikiran sebagai gagasan hidup adalah sesuatu yang bersifat prinsip perjuangan.
Nah, bercakap tentang perpaduan, apakah parti-parti UMNO, PAS, atau PKR sanggup mengorbankan prinsip perjuangan mereka? Mereka mungkin boleh duduk semeja kemudiannya berbincang merangka satu alur ke arah perpaduan itu. Tetapi, sejauh mana keikhlasan dan kejujuran melupakan prinsip perjuangan parti itu dapat diakuri. Adakah mereka sanggup melupakan prinsip dan kemudiannya memilih konsep 'matlamat menghalalkan cara'?
Saya seperti dan seakan-akan ingin menyetujui prinsip PAS iaitu, perpaduan berasaskan agama bukan bangsa kerana Islam bersifat menyeluruh. Kerana Islamlah kita sanggup membantu bangsa Palestina, Kosovo dan Bosnia atau mana-mana bangsa Islam yang sekarang ini sedang ditindas Yahudi. Maknanya, Islam tidak mengenal Melayu, Cina, India, Arab, orang putih, Jepun atau sebagainya. Islam melihat sesiapa yang beriman kepada Allah SWT adalah satu umat yang percaya kepada kalimah syahadah (Allah dan Nabi Muhammad) dan hari pembalasan.
Seperti yang dijelaskan oleh Pak Samad dalam wawancaranya semalam, hal inilah yang tidak disedari oleh pemimpin di atas. Masalah perpaduan digembar-gemburkan apabila mereka menyedari kedudukan mereka sebagai pemimpin kian terancam; sedangkan rakyat yang berjuang tanpa kuasa merasakan mereka telah menjadi mangsa penipuan mentah-mentah oleh sang pemimpin yang bernama kerajaan.
Bayangkan dalam usia kemerdekaan Malaysia 52 tahun ini, orang Melayu masih takut membuat keputusan. Dan orang Melayu yang dimaksudkan ini ialah UMNO kerana dia merupakan kerajaan pada saat dan sepanjang takhta kemerdekaan ini. Kini, apabila ada desas-desur ada parti-parti lain seperti PAS dan PKR berani menyuarakan bahawa mereka juga adalah bangsa Melayu yang berupaya menjadi kerajaan, tiba-tiba UMNO berkokok inginkan perpaduan Melayu. Kepentingan dan strategi apakah ini?
PAS yang didokongi pengalaman Nik Aziz (Tuan guru) yag pernah melalui pengalaman duduk semeja dengan UMNO kemudian merasai keperitan dan derita ditendang keluar daripada konsep uniti (perpaduan bangsa) itu kini amat getir menasihati pengikut-pengikutnya supaya jangan terperangkap dalam falsafah Melayu 'pisang berbuah dua kali'. Begitu juga Anwar Ibrahim yang menjadi tulang belakang PKR juga pernah menjadi orang paling kanan dalam UMNO dikorbankan begitu sahaja tanpa rasa serba salah. Kini kedua-dua manusia itu masih hidup dan tentunya masih membekas dendam daripada peristiwa itu. Oleh itu, bagaimanakah UMNO, PAS dan PKR boleh duduk semeja?
Dalam hal ini, tentunya kembali kepada Islam adalah titik jernih terbaik. Islam melarang umatnya berdendam, Islam melarang umatnya berpecah-pecah, Islam melarang umatnya berbalah dan Islam mengharamkan umatnya bersyak-wasangka. Hal inilah yang sedang diusahakan oleh mufti Perak. Sebaliknya usaha ini pula telah dipolitikkan oleh media dan banyak pihak yang cuba mengambil kesempatan dan mempunyai kepentingan.
Terus terang saya tegaskan bahawa, dalam konteks perpaduan Melayu, Najib, Nik Aziz dan Anwar Ibrahim mesti berani, jujur dan ikhlas. Ketiga-tiga manusia Melayu ini perlu duduk semeja tanpa disaksikan oleh sesiapa; hanya bertiga (bukan berdua kerana syaitan suka akan hal-hal ini) di dalam sebuah kamar dan berbincanglah semasak-masaknya. Saya percaya orang Melayu masih merupakan bangsa yang hebat dan penuh keluhuran budi. Saya percaya orang Melayu adalah bangsa Melayu yang kuat berpegang kepada prinsip Islam yang syumul.
Kembalilah kepada prinsip Islam yang sebenar Melayuku tanpa merujuk kepada falsafah Barat atau mana-mana tokoh hebat dunia kerana kita adalah bangsa yang punya jati diri sendiri. Saya rindukan sebuah bangsa dan negara yang aman damai. Kembalilah kepada al-Quran, hadis dan kemuafakatan ilmu yang disepakati Islam.
Semalam dalam satu wawancara antara Pak Samad (A. Samd Said dengan wartawan utusan) juga diterbitkan di dalam Mingguan Malaysia (25 Julai 2010) kemudiannya disorot dalam sisi yang lain oleh Dr. Redzuan Tee Abdullah dan beberapa kolumunis daripada akhbar Berita Minggu, hal ini seakan-akan menjadi isu utama negara.
Ada beberapa perkara yang boleh dipersetujui dan ada juga juga yang tidak boleh diakui benar daripada semua tulisan dan pandangan mereka. Gagasan UMNO ialah perpaduan demi Melayu, manakala gagasan PAS ialah perpaduan demi Islam. Kedua-duanya parti yang berasaskan perjuangan Melayu. Begitu juga dengan satu lagi parti serpihan UMNO iaitu PKR yang wujud daripada gabungan Parti Sosialis (PS). PKR dan PS juga parti yang ditunjangi oleh bangsa Melayu yang dilihat menuju ke arah perpaduan.
Cuma apa yang membezakan ialah daripada aspek aliran pemikiran parti-parti ini. Ada yang liberalisme, komunisme, Islamisme, sekularisme, free tingker mahupun kapitalisme. Manusia yang berpegang kepada akidah keagamaan pasti akan bertindak-tanduk dalam ruang lingkup perpaduan dan berbpihak kepada kedamaian dan keamanan. Tiada satu bangsapun di dunia ini yang suka akan kehancurbinasaan kecuali Yahudi. Oleh itu, fahaman mentafsir aliran dan pemikiran sebagai gagasan hidup adalah sesuatu yang bersifat prinsip perjuangan.
Nah, bercakap tentang perpaduan, apakah parti-parti UMNO, PAS, atau PKR sanggup mengorbankan prinsip perjuangan mereka? Mereka mungkin boleh duduk semeja kemudiannya berbincang merangka satu alur ke arah perpaduan itu. Tetapi, sejauh mana keikhlasan dan kejujuran melupakan prinsip perjuangan parti itu dapat diakuri. Adakah mereka sanggup melupakan prinsip dan kemudiannya memilih konsep 'matlamat menghalalkan cara'?
Saya seperti dan seakan-akan ingin menyetujui prinsip PAS iaitu, perpaduan berasaskan agama bukan bangsa kerana Islam bersifat menyeluruh. Kerana Islamlah kita sanggup membantu bangsa Palestina, Kosovo dan Bosnia atau mana-mana bangsa Islam yang sekarang ini sedang ditindas Yahudi. Maknanya, Islam tidak mengenal Melayu, Cina, India, Arab, orang putih, Jepun atau sebagainya. Islam melihat sesiapa yang beriman kepada Allah SWT adalah satu umat yang percaya kepada kalimah syahadah (Allah dan Nabi Muhammad) dan hari pembalasan.
Seperti yang dijelaskan oleh Pak Samad dalam wawancaranya semalam, hal inilah yang tidak disedari oleh pemimpin di atas. Masalah perpaduan digembar-gemburkan apabila mereka menyedari kedudukan mereka sebagai pemimpin kian terancam; sedangkan rakyat yang berjuang tanpa kuasa merasakan mereka telah menjadi mangsa penipuan mentah-mentah oleh sang pemimpin yang bernama kerajaan.
Bayangkan dalam usia kemerdekaan Malaysia 52 tahun ini, orang Melayu masih takut membuat keputusan. Dan orang Melayu yang dimaksudkan ini ialah UMNO kerana dia merupakan kerajaan pada saat dan sepanjang takhta kemerdekaan ini. Kini, apabila ada desas-desur ada parti-parti lain seperti PAS dan PKR berani menyuarakan bahawa mereka juga adalah bangsa Melayu yang berupaya menjadi kerajaan, tiba-tiba UMNO berkokok inginkan perpaduan Melayu. Kepentingan dan strategi apakah ini?
PAS yang didokongi pengalaman Nik Aziz (Tuan guru) yag pernah melalui pengalaman duduk semeja dengan UMNO kemudian merasai keperitan dan derita ditendang keluar daripada konsep uniti (perpaduan bangsa) itu kini amat getir menasihati pengikut-pengikutnya supaya jangan terperangkap dalam falsafah Melayu 'pisang berbuah dua kali'. Begitu juga Anwar Ibrahim yang menjadi tulang belakang PKR juga pernah menjadi orang paling kanan dalam UMNO dikorbankan begitu sahaja tanpa rasa serba salah. Kini kedua-dua manusia itu masih hidup dan tentunya masih membekas dendam daripada peristiwa itu. Oleh itu, bagaimanakah UMNO, PAS dan PKR boleh duduk semeja?
Dalam hal ini, tentunya kembali kepada Islam adalah titik jernih terbaik. Islam melarang umatnya berdendam, Islam melarang umatnya berpecah-pecah, Islam melarang umatnya berbalah dan Islam mengharamkan umatnya bersyak-wasangka. Hal inilah yang sedang diusahakan oleh mufti Perak. Sebaliknya usaha ini pula telah dipolitikkan oleh media dan banyak pihak yang cuba mengambil kesempatan dan mempunyai kepentingan.
Terus terang saya tegaskan bahawa, dalam konteks perpaduan Melayu, Najib, Nik Aziz dan Anwar Ibrahim mesti berani, jujur dan ikhlas. Ketiga-tiga manusia Melayu ini perlu duduk semeja tanpa disaksikan oleh sesiapa; hanya bertiga (bukan berdua kerana syaitan suka akan hal-hal ini) di dalam sebuah kamar dan berbincanglah semasak-masaknya. Saya percaya orang Melayu masih merupakan bangsa yang hebat dan penuh keluhuran budi. Saya percaya orang Melayu adalah bangsa Melayu yang kuat berpegang kepada prinsip Islam yang syumul.
Kembalilah kepada prinsip Islam yang sebenar Melayuku tanpa merujuk kepada falsafah Barat atau mana-mana tokoh hebat dunia kerana kita adalah bangsa yang punya jati diri sendiri. Saya rindukan sebuah bangsa dan negara yang aman damai. Kembalilah kepada al-Quran, hadis dan kemuafakatan ilmu yang disepakati Islam.
1 ulasan:
Tuan,
Tuan Rajak pernah tendang PAS dari BN. Itu yang Nik Aziz marah sangat. Jadi boleh kata Tuan Rajak pemecah belah orang Melayu jugalah.
Catat Ulasan